Hoe helend als een ander je met liefde benaderd waar jij iets spannend vindt (bijvoorbeeld een oordeel van iemand anders). Zichtbaar zijn in de ogen van een ander is het meest helende wat er is. Want soms is het zo: voel ik me een niks, een nul, een waardeloze. En is mijn hele wezen gericht op voorkomen dat iemand dat zal zien. Dat bibbert dan zachtjes naar de oppervlakte in spanning, zenuwachtigheid. Als je collega dan heel oprecht naar je kijkt en zegt: ‘… Je bent prachtig Viv’, en deze zonnestraal komt mijn gebouwde holletje in, dan voelt dat als wakker worden uit dat oude waar ik weer even ingetrokken was. Dan zie ik weer zuiver wat hier is en wat daar was. En dat ik de weg aan het bewandelen ben, meer van mezelf te kunnen zien en te houden, ook als het spannend wordt. Al zijn de oordelen er niet zo vaak (want ik werk me kapot alles goed te doen :+)), ben ik áls ze er zijn, en na een periode van accepteren, uiteindelijk dankbaar voor degene die mij spanning gaf. Omdat ik zo mezelf steeds beter kan zien in wie ik nu eigenlijk echt ben: volwassen, krachtig kwetsbaar en waardig.
“Misschien moet je ook eens wat positiefs schrijven, Vivian”, zegt mijn innerlijke criticus, “want je bent juist heel sprankelend en positief.” Ja, en dat komt omdat ik alles wat onprettig voelt ook toelaat, zodat mijn energie blijft stromen of weer gaat stromen waar het vast zat. En dat proces is magisch en heel bekrachtigend!
Wat zijn we toch bang voor het pijnlijke en negatieve! We willen het bij onszelf en anderen vandaan houden, willen oplossen of troosten, maar ontnemen daarmee onszelf of de ander ook het voelen van de bodem, waar een immense kracht ligt. Ik hoef geen medelijden, ik wil jouw volle aanwezigheid bij mijn proces, zodat ik me veilig voel om open te gaan en mijn eigen kracht te ontdekken. (Dank je wel, Edith.)
#feminineempowerment #sacredfemininedancedays #zelfbewustzijn #persoonlijke ontwikkeling #embodyment #yogawoman #energywork